Polecane Linki:

• Szczepienia
• Poradnik- Polak za granicą
• Pogoda

Warto wiedzieć

DOKUMENTY
Przekraczając granicę państwa polskiego należy pamiętać, aby zabrać ze sobą dokumenty, które są nam potrzebne w podróży.

W zależności od kraju do jakiego się wybieramy, mogą być potrzebne różne dokumenty:

• Paszport -

Najważniejszym dokumentem o którym powinniśmy pamiętać jest paszport. Pamiętajmy, aby jego ważność była dłuższa niż na czas wyjazdu, gdyż w wielu krajach wymaga się aby był on jeszcze ważny nawet kilka czy kilkanaście miesięcy po planowanym powrocie. Paszport jest wymagany podczas przekraczania granic krajów które nie należą do UE.

• Wiza -

Wiza jest dokumentem, który wystawia przedstawicielstwo dyplomatyczne danego kraju. Obowiązuje ona przez określony czas i w określonym celu. W zależności od kraju do jakiego się udajemy wymagana będzie odpowiednia wiza. Wszystkie informacje, które są wymagane podczas załatwiania wizy zostaną udostępnione i przekazane Klientowi podczas rezerwacji wycieczki.

POMOC KONSULARNA

ZALECENIA

Niestabilna sytuacja w niektórych regionach świata, poja­wia­jące się, na równi z istniejącymi, nowe ogniska zapalne i kon­flik­ty oraz wciąż aktualne zagrożenie aktami terrorystycznymi – wszystko to przemawia za przemyślanym i ostrożnym plano­waniem podróży turystycznych oraz wszelkiego rodzaju wyjazdów za granicę. Przy podejmowaniu tych decyzji należy również uwzględniać zagrożenia związane z epidemiami cho­rób zakaźnych oraz kataklizmami występującymi na niektórych obszarach.

Wszelkie tego typu zjawiska Ministerstwo Spraw Zagra­nicz­nych uważnie monitoruje, publikując stosowne komunikaty i przestrzegając przed podróżowaniem w zagrożone rejony. Ponadto na stronie internetowej MSZ (www.msz.gov.pl) na bieżąco dokonuje się zmian w elektronicznej wersji publikacji „Polak za granicą” – dotyczą one aktualnej sytuacji w po­szczególnych krajach w zakresie spraw związanych z ruchem turystycznym.

Wyjazdy turystyczne

Aby podczas planowanej podróży zapewnić sobie bezpie­czeń­stwo i w razie potrzeby uzyskać szybką pomoc, Ministerstwo Spraw Zagranicznych zaleca polskim turystom:

przed wyjazdem z Polski:

• sprawdzić ważność paszportu oraz upewnić się co do konieczności posiadania innych dokumentów wymaganych przepisami kraju pobytu;
• zebrać informacje dotyczące kraju podróży, uaktualnić posia­daną wiedzę poprzez odwiedzenie strony www.msz.gov.pl oraz zaopatrzyć się w informatory renomowanych wy­daw­nictw turystycznych czy biur podróży;
• wykupić w rzetelnym towarzystwie ubezpieczeniowym odpo­wiednie ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia;
• w przypadku wyjazdów do państw członkowskich Unii Europejskiej uzyskać w najbliższym oddziale Narodowego Funduszu Zdrowia bezpłatną Europejską Kartę Ubezpie­cze­nia Zdrowotnego (EKUZ), uprawniającą do podstawowego leczenia na terytorium UE. Trzeba jednak pamiętać, że EKUZ nie pokrywa kosztów transportu chorego czy zmarłego do kraju, tak jak i większości badań specjalistycznych. Należy sprawdzić zasady leczenia na stronie www.nfz.gov.pl, a w przypadku dłuższych podróży rozważyć dodatkowe ubez­pieczenie prywatne;
• zaopatrzyć się w kartę kredytową oraz zabrać ze sobą rezerwową sumę pieniędzy pozwalającą na powrót do Polski w każdych okolicznościach;
• sprawdzić i zabrać ze sobą numery telefonów Poland direct z kraju docelowego oraz dane najbliższej miejsca za­miesz­kania firmy świadczącej usługi szybkiego transferu pieniędzy za granicę;
• pozostawić rodzinie lub zaufanej osobie plan podróży i – jeżeli jest to możliwe – adres lub numer telefonu, pod którym turysta będzie osiągalny; do rozważenia pozostaje zabranie ze sobą telefonu komórkowego z aktywnym roamingiem;
• podać organizatorowi wyjazdu dane osób, które należy powiadomić w przypadku zaistnienia problemów podczas pobytu za granicą;
• zaopatrzyć się w adresy i numery telefonów polskich przed­stawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych, a w przy­padku ich braku – w dane teleadresowe przedstawi­cielstw państw UE;
• zabrać ze sobą słownik lub rozmówki – jeśli nie zna się języka obcego w stopniu komunikatywnym;

w trakcie podróży:

• utrzymywać regularny kontakt z rodziną w Polsce, szcze­gólnie podczas dłuższych pobytów poza krajem;
• korzystać z hoteli cieszących się dobrą opinią;
• nocować w namiotach i samochodach tylko w miejscach do tego wyznaczonych i chronionych;
• deponować w hotelu cenne przedmioty, bilety, środki płatnicze i dokumenty (w tym zwłaszcza paszport i dowód osobisty);
• mieć kilka rodzajów środków płatniczych (gotówka, czeki podróżne, karty kredytowe itp.) i przechowywać je w róż­nych miejscach;
• przestrzegać zasad higieny i spożywać wyłącznie spraw­dzone produkty;
• unikać ekstrawaganckiego i prowokującego ubioru oraz ta­kiegoż zachowania;
• podczas wypraw uwzględniać warunki klimatyczne oraz własne możliwości kondycyjne i zdrowotne;
• unikać przygodnych znajomości, nie korzystać z autostopu oraz z usług osób postronnych, w tym szczególnie doty­czących zakwaterowania, a także wystrzegać się ofert uzyskania łatwego zarobku;
• unikać miejsc zatłoczonych i zachować ostrożność w miej­scach publicznych;
• unikać przebywania w nieznanych miejscach po zmroku;
• zachowywać wzmożoną ostrożność przy prowadzeniu po­jazdów – w nieznanych warunkach na drodze nietrudno o kolizję, której spowodowanie przysporzyć może wielu kłopotów, a w szczególnych sytuacjach doprowadzić nawet do zagrożenia bezpieczeństwa osobistego;
• unikać podróżowania nocą, szczególnie bocznymi drogami, zatrzymywać się wyłącznie w miejscach wyznaczonych i chronionych;
• w miarę możliwości odbywać podróże w większej grupie;
• unikać wypraw w tereny nieznane lub niebezpieczne;
• nie stawiać oporu w razie napadu z użyciem broni;
• w przypadku aresztowania lub zatrzymania domagać się kontaktu z polskim konsulem.
  Podczas podróży zagranicznych należy przestrzegać praw i zwyczajów kraju pobytu, pamiętając przy tym, że gospodarze mają prawo wymagać stosownego zachowania od turystów odwiedzających ich kraj.
  
  Ministerstwo Spraw Zagranicznych szczególnie przestrzega przed posiadaniem, przewożeniem czy dystrybuowaniem środ­ków odurzających. W wielu krajach czyn ten zagrożony jest sankcją wieloletniego pozbawienie wolności lub karą śmierci.
  
  przed wyjazdem z Polski:
• zapoznać się z warunkami życia i pracy w kraju docelowym, korzystając z informacji zamieszczonych na portalu inter­netowym EURES i w witrynach polskich oraz obcych placówek konsularnych;
• zapisać się na podstawowy kurs języka kraju docelowego i zabrać ze sobą odpowiednie rozmówki;
• dysponować konkretną ofertą pracy, a najlepiej podpisanym kontraktem wstępnym;
• mieć zapewnione zakwaterowanie, przynajmniej w pierw­szym okresie pobytu;
• sprawdzić wiarygodność pośrednika; pośrednik oferujący pracę legalnie powinien być zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Agencji Zatrudnienia (KRAZ) i mieć odpowiedni certyfikat. Informacje te dostępne są na stronie internetowej: www.praca.gov.pl.
• domagać się pokwitowania za jakiekolwiek pieniądze przekazywane pośrednikowi: w Polsce samo pośrednictwo pracy jest bezpłatne, w odniesieniu do pośredników z innych krajów należy sprawdzić obowiązujące tam zasady.
• zapoznać się dokładnie z umową i przedstawioną doku­mentacją – nie podpisywać niczego, czego się nie rozumie!
• upewnić się, czy pracodawca istnieje – zasadne wydaje się zebranie o nim jak najwięcej informacji i w miarę możliwości nawiązanie z nim kontaktu.
• zabrać ze sobą sumę pieniędzy wystarczającą do pierwszej wypłaty oraz na powrót do kraju
• pozostawić rodzinie lub osobie zaufanej dane kontaktowe i kserokopie dokumentów oraz umówić się na regularny kontakt.
• można też ustalić hasło, które mogłoby zostać użyte podczas rozmowy telefonicznej w razie niebezpieczeństwa, np. pozdrowienia dla kogoś z (nieistniejących) bliskich.
  w trakcie pobytu za granicą:

• dopełnić wszystkich formalności umożliwiających legalny pobyt i zatrudnienie oraz upewnić się, czy dokonał tego pracodawca.
• w razie kłopotów z pracodawcą (zaleganie z wypłatą, nie­uzasadnione potrącenia) najlepiej uzyskać poradę związków zawodowych, które w większości krajów podstawowych porad udzielają bezpłatnie – należy jednak pamiętać, że podstawą do jakichkolwiek roszczeń może być wyłącznie legalna umowa o pracę.
• pamiętać, że każdy ma prawo wyboru miejsca zamieszkania i swobodnego poruszania się – przetrzymywanie oraz zmuszanie do czegokolwiek (jeśli nie są to organy do tego uprawnione) jest przestępstwem.
• w razie dokonania lub podejrzenia dokonania przestępstwa, którego staliśmy się ofiarą, niezwłocznie zgłosić ten fakt na policję oraz powiadomić polski konsulat.
• w razie kontaktu z policją w roli poszkodowanego lub po­dejrzanego domagać się sprowadzenia tłumacza oraz – jeśli jesteśmy na to zdecydowani – powiadomienia polskiej placówki konsularnej.
• pamiętać, że każdy zatrzymany przez policję, podejrzany o przestępstwo ma prawo do obrony z urzędu – po­wiadomienie konsulatu w większości przypadków może być dokonane za wyraźną zgodą zainteresowanego lub na jego prośbę.

Na jaką pomoc ze strony polskiego konsula może liczyć Polak za granicą?

W przypadku utraty paszportu lub innych dokumentów po­dróży konsul może, po uprzednim potwierdzeniu tożsamości, wydać paszport tymczasowy na powrót do kraju.

W razie utraty pieniędzy konsul może:

• pośredniczyć w nawiązaniu kontaktu z krewnymi lub znajo­mymi w Polsce.
• w uzasadnionych przypadkach, jeżeli nie ma innych możli­wości przekazania pieniędzy, wypłacić wnioskującemu kwo­tę, jaka zostanie wpłacona przez krewnych lub znajomych na konto Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Warszawie.
• w szczególnie uzasadnionych przypadkach udzielić pomocy finansowej niezbędnej na powrót do Polski najtańszym środ­kiem transportu, o ile turysta zobowiąże się do jej zwrotu po powrocie.

Należy pamiętać, że przekazywanie środków pieniężnych przez polskie przedstawicielstwa dyplomatyczno-konsularne ograniczone jest do wyjątkowych sytuacji. W zdecydowanej większości państw istnieje możliwość transferu pieniędzy z Polski drogą bankową. Ponadto w kraju działają firmy świad­czące płatne usługi transferu pieniędzy za granicę, które nie­malże natychmiast po potwierdzeniu operacji wypłacają tu­ryście za granicą pieniądze przekazane z Polski.

W przypadku konfliktu z pracodawcą konsul może ułatwić kontakt ze związkami zawodowymi, inspekcją pracy czy inny­mi miejscowymi instytucjami zajmującymi się obroną praw pracowniczych w danym kraju.

W przypadku zatrzymania, aresztowania lub pozbawienia wolności turysta ma prawo wnioskować o kontakt z konsulem. Konsul zadba o to, aby obywatel RP nie był gorzej traktowany aniżeli obywatel państwa , w którym przebywa.

Na wniosek zatrzymanego konsul może:

• powiadomić rodzinę o aresztowaniu.
• wystąpić do władz miejscowych, uzyskać informację i prze­ka­zać zainteresowanemu powody zatrzymania, przewi­dy­waną w ustawodawstwie sankcję karną za popełnienie zarzucanego czynu, czas trwania procedury sadowej oraz ewentualne możliwości zwolnienia, a także dostarczyć aresztowanemu listę adwokatów (wyboru pełnomocnika musi dokonać sam zainteresowany).
• utrzymywać kontakt z zatrzymanym.

W przypadku śmierci obywatela polskiego za granicą konsul, za pośrednictwem Urzędu Wojewódzkiego właściwego dla miejsca zamieszkania zmarłego, powiadamia krewnych w kraju oraz służy pomocą w załatwieniu wszelkich formalności na miejscu. Przy sprowadzaniu ciała do kraju koszty z tym związane ponosi ubezpieczyciel, natomiast w sytuacji braku odpowiedniego ubezpieczenia może je pokryć wyłącznie rodzina.

Opieka konsularna ze strony przedstawicielstw dyplomatyczno-konsularnych państw Unii Europejskiej

Na terytorium państw trzecich, w których Polska nie ma swojego przedstawicielstwa dyplomatyczno-konsularnego (zawodowego lub honorowego), obywatele polscy mogą korzystać z opieki konsularnej ze strony przedstawicielstw państw Unii Europejskiej reprezentowanych w danym kraju – na takich samych zasadach jak obywatele tych państw.

Przedstawicielstwa dyplomatyczno-konsularne państw Unii Europejskiej mogą udzielić pomocy obywatelowi polskiemu na jego wniosek i po ustaleniu jego tożsamości.

Konsul państwa członkowskiego Unii Europejskiej może:

• w razie poważnego wypadku lub choroby przekazać informacje o jego stanie zdrowia polskim władzom.
• w razie zatrzymania, aresztowania lub pozbawienia wolności poinformować o tym fakcie władze polskie oraz czuwać, aby obywatel RP był traktowany w taki sam sposób jak inni pozbawieni wolności.
• w przypadku utraty dokumentu podróży, po potwierdzeniu danych osobowych zainteresowanego i uzyskaniu zgody ze strony polskich władz, wydać tymczasowy dokument podróży na powrót do Polski.
• w przypadku utraty środków finansowych udzielić pomocy finansowej za zgodą władz polskich, po podpisaniu przez obywatela RP zobowiązania do spłaty udzielonej mu pożyczki w określonym terminie po powrocie do kraju.
• w przypadku zgonu powiadomić polskie władze, na których spoczywa obowiązek poinformowania najbliższych krewnych osoby zmarłej, a ponadto udzielić niezbędnej pomocy przy uzyskaniu świadectwa zgonu i poczynić niezbędne kroki w celu umożliwienia pochówku, kremacji lub odesłania ciała zmarłego do ojczystego kraju.

W miarę możliwości konsul państwa Unii Europejskiej udziela pomocy również w innych niż opisane tu sytuacje. Należy jednak pamiętać, że zasady udzielania opieki konsularnej w poszczególnych państwach członkowskich różnią się od siebie, w związku z czym zakres opieki, jaką można uzyskać od konsulów poszczególnych państw, nie jest jednakowy.

W części „Polskie przedstawicielstwa dyplomatyczne i konsularne” zamieszczamy również dane teleadresowe przedstawicielstw państw Unii Europejskiej w tych krajach, w których Polska nie ma własnych placówek dyplomatycznych i konsularnych.

Jakich działań żaden konsul nie może podjąć?

• regulować jakichkolwiek zobowiązań finansowych, takich jak uiszczanie długów, grzywien, mandatów, kosztów postę­powania sądowego itp..
• świadczyć takich usług, które wykonują biura turystyczne, banki, firmy ubezpieczeniowe oraz firmy transportowe.
• pośredniczyć w uzyskaniu zgody na zatrudnienie czy uzyskanie zakwaterowania.
• ingerować w konflikty dotyczące niewywiązywania się ze zobowiązań jednej ze stron wynikających z zawartych przez nie umów cywilnoprawnych (stosunek pracy, zakup usług turystycznych etc.).
• pełnić funkcji adwokata lub angażować pełnomocnika w imie­niu osoby zainteresowanej (może natomiast dostar­czyć zainteresowanemu listę adwokatów cieszących się zau­fa­niem urzędu konsularnego).

Ministerstwo Spraw Zagranicznych podkreśla, że bezpie­czeństwo oraz zachowanie zdrowia i życia w największym stopniu zależą od samych turystów.

Zalecenia zawarte w poradniku mają na celu jedynie pomóc w zachowaniu ostrożności oraz zapobiec niepotrzebnym sytuacjom.